Gebe bir kadın, karnındaki bebeği, bedeninin bir parçası gibi görür. Bu yüzden doğum yapan kadın, bedeninin bir parçasını kaybetmiş gibi üzülür. Lohusalık adını verdiğimiz bu evrede, anne çökkündür. Bu çökkünlüğün etkisiyle nispeten kendine güvenini yitirmiş, bebeği için ne yapacağını bilemez haldedir. Bu dönemde, anne; ‘mükemmel bir anne olmalıyım, bebeğime yapabileceğim her şeyin en iyisini yapmalıyım, eğer eksik bir şey yaparsam, bebeğim zarar görür,’ endişesi ile çocuğu için her şeyi yapmaya hazırdır.
Annenin lohusalık dönemindeki ‘Aman çocuğumun hiçbir şeyi eksik olmasın?’ endişesi biraz azalmış olarak her zaman devam eder. Annelerin bu titizliğini, talep kabul eden firmalar, bebekler için çeşit çeşit ürün arz ediyorlar. Örneğin; beyin gelişimi için; omega 3, kemik gelişimi için; balık yağı, bağışıklık sistemi güçlü olsun diye vitamin kompleksi, potasyum için muz, nazardan korumak için nazar boncuğu ya da dua içeren muska gibi şeyler. Anne bu ürünlerden alıp çocuğuna vererek, mükemmel bir anne olmanın huzurunu yaşamak istiyor.
Bu ve benzer ürünlerin, çocuğun gelişimine elbette bir miktar faydası var ama çocuğun gelişmesi için olmazsa olmaz olan yegâne şey sevgidir. Çocuğun beslenmesi ve gelişmesi için mucizevi bir gıda olan anne sütü, çocuk doğduğu andan itibaren zaten hazırdır. Hiçbir ek gıdaya gerek olmadan, tek başına, çocuğu besler, bağışıklık sistemini güçlendirir ve geliştirir. Bu kadar mükemmel bir gıda varken takviye gıdaya ihtiyaç yoktur.
‘Her anne çocuğunu sever,’ denebilir. Sevmek deyince; bebeğini emzirirken onu sevgi ve şefkatle bağrına basan, bebek ağladığında canı gönülden yanına koşup, çocuğun ihtiyacını güler yüzle ve seve seve karşılayan bir anne sevgisini kastediyorum. Bebek annesini emerken onun ruh halini hisseder. Anneden emdiği sütün yanında sevgi ve şefkati enerji olarak alırken, anne de bebeğinin doymasından duyduğu sevgi ve huzuru enerji olarak alır. Böyle bir emzirme anı, hem anne için hem de bebek için muhteşem bir tatmindir.
Kendisi mutsuz olan anne, bebeği ağladığında, bebeğin yeniden zahmet çıkardığını düşünür ve sinirlenir. Bebeğini emzirirken, memesini bebeğine verirken; ‘al zıkkımlan da bir an önce sesini kes!’ der gibidir. Çocuk bunu hisseder.
Bebek doğduğunda çaresiz ve anneye muhtaçtır. Yaşama annesi ile tutunur. Bu yüzden bebek için anne, onun ihtiyaçlarını karşılayan yaşamın kendisidir. Annenin onu sevmediğini hissederse, kendisinin sevilecek biri olmadığını düşünür. İhtiyaçlarını zamanında karşılanmazsa, güveni sarsılır. Bu hislerle büyürse, sevgi ve güven eksikliği olan bir birey olur. Böyle bir birey için, dünyada sevgi diye bir şey yoktur ve insanlar güvenilmezdir.
Sevgi ve güven eksikliği olan bir çocuğu, sağlıklı ve mutlu edebilecek bir gıda yoktur. O yüzden çocukların en baş gıdası her derde deva sevgidir.
[author image=”https://www.kulecanbazi.com/wp-content/uploads/2014/11/huseyin-guducu.jpg” ]Hüseyin Güdücü
drguducu@hotmail.com[/author]
