Hayatımızın merkezinde bulunan ve bizleri yöneten tek şeyin “PARA” olduğunu söyleyebilirim. Parayı bulduğumuzda hayatımız değişiyor. Parayı kaybettiğimizde hayatımız kararıyor öyle değil mi?
80’li yıllarda İzmir’de çok şirin bir semtte oturuyorduk. İlkokul öğrencisi olduğum için hayal kurmak ve hayallerime kavuşma isteğiyle dolaşırdım. Bir banka reklamındaki su satan çocuk gibi semt pazarında “Soğuk Su” satıyordum. Küçük bedenimden çıkan gür sesle “Buzzz Gibiii Soğğuk Suuu” diyerek pazarda bulunan esnafa ve susayan herkese su satarak para kazanıyordum.
Kazandığım parayı semtte bulunan bankamıza yatırıyordum. Benim için birikim bankaya para yatırmaktı. O zamanlar bankalar ailemizden biriydi. Bankaların kuruluş günleri kutlamak için giderdik. Bize pasta ve limonata ikram etmeleri harikaydı. Promosyonları ise Plastik Top Kumbara, Kartondan yapılmış kes – yapıştır kumbaralar ve kırmaya çalışsanız bile bir türlü kıramadığınız sert metal kumbaralardı.
İşte son bahsettiğim bu kumbaraları hatırlarsınız. Şehirlerin meydanlarında saatleri bile vardı. Pazarda kazandığım paraları harcama izinim olmadığı için bu kumbaralara atıyordum. Üst bölümden demir para, yanda bulunan dişli bölümden ise kağıt paraları atardım… İşin acı tarafı para ihtiyacı olduğunda çıkmazdı. Banka veznedarının minik anahtarı ile açılır ve sizi birikime sevk ederdi.
Bir gün dayanamadım. Küçük bir çatal yardımıyla dişli bölümden demir beş lirayı çıkardım. İşte o gün birikim nasıl bozulur onu öğrenecektim…
Hayatıma zamanla kredi kartları girdi. İlk kredi kartım ve limiti daha önce ulaşamayacağım bir limitliydi. Şimdi düşündüğümde komik bir limit diyebiliriz…
Kredi Kartı ile harcama nasıl yapılır onu bilmiyordum. Bir arkadaşımın borcu olduğunu öğrendim… Borcunu kapatması konusunda yardımcı olmamı istedi. Hesap kesiminde borcunu ödeyeceğini belirtti. Banka makinasının paraları çıkartırken çıkardığı o sesi hiç unutmuyorum. Arkadaşımın borcunu ödedim. Ama o hesap kesim günü hiç gelmedi. Dünyam kararmıştı. Kazancım belliydi. Borç ise dağlar kadardı. Utanmadan fikir veriyordu. “Makinadan çek geri yatır…” Evet geri yatırıyorsunuz. Lakin faiz işlemeye devam ediyor. Evimize ihbarlar gelmeye başladı. Gelen ihbar mektuplarını yırtmaya başladım ve telefonları açamaz olmuştum. Artık icranın gelmesi an meselesiydi. Banka avukatlarıyla durumu görüştüm. O anki kazancıma göre bir şema yaptılar. Borcu kapadım.
Hayatımızın merkezi para olduğunu söylemiştim. İhtiyaç kredisi ile karşılaştım. Uzun vadeli bir ihtiyaç kredisi aldım. Burada iyi düşünmeniz gerekir. Yıllar kolay geçmiyor. O ihtiyaç kredinizin limitleri gözünüze zamanla kocaman geliyor. Neyse onu hiç fire vermeden kapattım.
Geçtiğimiz günlerde TC. Kalkınma Bakanlığı, Birleşmiş Milletler Kalkınma Programı (UNDP), Habitat Kalkınma ve Yönetişim Derneği, Visa Europe Türkiye ve üye bankalarının katılımıyla oluşturulmuş www.paramiyönetebiliyorum.net adresi ile tanıştım. Keşke daha önce tanışma imkanım olsaydı dedim. Çünkü ilk izlediğim video ile ne kadar sağlıksız bir finansal yönetimim olduğunu anladım.
“Paramı Yönetebiliyorum” projesi, Türkiye’de ilk kez finansal bilinç alanında kamu, özel sektör ve sivil toplumu bir araya getirmiş. Bu proje ile gençlere paralarını nasıl yönetebileceklerini öğretti gibi, sağlıklı bir finansal gelecek oluşturmaları ve böylece sürdürülebilir kalkınma sürecine katkıda bulunmayı hedefliyor.
Benim tavsiyem www.paramiyonetebiliyorum.net sitesine aileniz ile beraber girmeniz. Eğitim videolarını izlemeniz daha sağlıklı bir finansal gelecek oluşturabilmenize katkı sağlayacaktır.
Öğrenmek, Keşfetmektir
[author image=”https://www.kulecanbazi.com/wp-content/uploads/2014/10/bulent-vural-250×250.jpg” ]Bülent Vural
Kule Canbazı Editörü
[/author]
