Zaman hiç durmaksızın geçiyor. Hatta bize sorarsanız, bazen hızlı, bazen yavaş geçiyor. Nasıl oluyor da bazen hızlı bazen yavaş oluyor diye soranlara, Einstein, şöyle cevap vermiş; “Bir kızla geçirdiğiniz birkaç saat bir an gibi, kızgın bir sobanın üzerinde oturduğunuz bir saniye saatler kadar sürmüş gibi gelir.”
Zaman, nereden geliyor ve nereye gidiyor da, ‘zaman geçiyor,’ diyoruz? Yoksa zamanın geldiği gittiği yok da, biz bir şeyleri izah edebilmek için mi böyle diyoruz?
İnsanlar, çocukluktan yetişkinliğe erişirken, belli evrelerden geçiriyorlar. Bir yandan yaşadıklarını hafızasına kaydederken, bir yandan da, kendindeki değişimi her gün aynada görüyor.
Hafızasında birikenlere ve kendindeki değişikliklere göre bir gelecek planlıyor. Genç olanlar başka, yaşlı olanlar başka gelecek planları yapıyor. İşte bu yaşananları ve yaşanacakları, kendine ve başkalarına izah edebilmek için, ‘zaman’ kavramını kullanılıyor. Zaman ise, dünyamızın kendi etrafında bir kez dönmesini esas alan bir sistem.
Dünya 4,5 milyar yıldır mevcut ve kendi etrafında saatte 1600 km hızla dönüyor. Bir insan, hadi bonkör olalım, yüz yıl yaşasın. Yüz yıl, dünyanın mevcudiyetinin kırk beş milyonda biri. Yani bir insan, ömrü boyunca, dünyanın kırk beş milyonda birinde var oluyor ve sonra dünyadan göç ediyor.
İnsan önünde sonunda dünyadan göç edeceğini biliyor ama kabul edemiyor. Kabul edemeyince bir çıkış yolu arıyor. O zaman mantık devreye giriyor ve ‘Madem bu dünyada ölüm var, en iyisi, dünya nimetlerinden en fazla yararlanmanın yolunu bulmak lazım,’ diyor. Mantığın bu önerisi, insana harika görünüyor ve mantık idareyi ele alıyor. Ölümü kabullenmekten kaçınıp, mantığa teslim olmak, işin doğasını bozuyor.
Mantık idareyi ele alınca; ‘Ne kadar güçlüysen, o kadar çok dünya nimetinden faydalanırsın,’ diyor. Öyleyse; ‘Vur, kır, parçala, bu maçı kazan!’ şeklinde özetlenebilecek bir rekabet, mubah görünüyor.
Zihnin idaresindeki insan, her an, daha güçlü olmanın planları yapıyor. Geleceği planlarken, hafızasından yararlanıyor. Hal böyle olunca zihin kah geçmişe koşuyor, kah geleceğe. Asla şimdide, bu anda olamıyor. Geçmişte yaşananlar ve gelecek umuduyla ömürler tükeniyor.
Zaman geçiyor dediğimizde, geçmişi ve geleceği esas alıyoruz. Oysa şimdiki zaman, şu an, her zaman, sonsuza dek önümüzde duruyor. Zaman geçiyor, dediğimizde, mantığın idaresini bir kez daha onaylıyoruz. Mantık dediğiniz de egonun ta kendisi.
[author image=”https://www.kulecanbazi.com/wp-content/uploads/2014/11/huseyin-guducu.jpg” ]Hüseyin Güdücü
drguducu@hotmail.com[/author]
